Storytelling (Column Musicmaker 2014)
TEKST: WIM DEN HERDER
Als
je succesvol wilt worden als muzikant, zul je iedere dag hard moeten
studeren, bandleden moeten bellen, tours organiseren, je eigen stijl
ontwikkelen enzovoorts. Maar heb je er weleens bij stil gestaan dat
het ook allemaal kan beginnen met een goed verhaal?
Ik
zat weer eens op Wikipedia en ik las over de 'the 27 club': Jimi
Hendrix, Jim Morrison, Kurt Cobain, Amy Winehouse, Brian Jones. Wat
een namen, dacht ik. Iedere muzikant viert toch met een beetje pijn
in zijn hart zijn 28e verjaardag. Je hoort er op dat moment echt niet
meer bij. Zelf had ik het ook toen ik 28 jaar werd. Eigenlijk best
bizar. Wat is er nou zo mooi aan om jong te sterven, aan een of
andere nutteloze overdosis? Waarom spreekt zoiets tragisch toch tot
onze verbeelding?
Om een goed antwoord te krijgen op deze vraag, moeten we gaan kijken naar de kracht van storytelling. The 27 Club vertelt gewoon een heel goed verhaal.
Om een goed antwoord te krijgen op deze vraag, moeten we gaan kijken naar de kracht van storytelling. The 27 Club vertelt gewoon een heel goed verhaal.
Only
the good die young
The
27 Club vertelt het verhaal van de kunstenaar. Pas na zijn dood kan
een mens verheven worden tot kunstenaar. Er zijn maar weinig straten
vernoemd naar nog levende mensen. Toots Thielemans vormt hierop een
uitzondering. De dood en iemands definitieve einde zijn vaak het
begin van erkenning. Iemands dood laat mensen hevig hunkerend achter
naar meer. Er heerst ineens schaarste. De artiesten uit de 27 Club
stierven allemaal veel te jong. Ze hadden maar enkele jaren muziek
gemaakt en toen hield het al op.
I'm
not a perfect person
Bij
de talent shows zie je weleens een meisje dat haar handicap heeft
overwonnen. Als je ergens een zwakte hebt, waarom zou je dat niet tot
je kracht maken? Niemand is perfect. Je herkent de drummer aan zijn
afwijkingen. Door die afwijkingen klinkt hij juist beter en
levendiger dan een drumcomputer. Denk na over situaties die heel
moeilijk of belangrijk voor je geweest zijn. Kunst ontstaat in een
crisis. Dan komt pas los wat je werkelijk voelt en waar je voor
staat. Zelf werd ik in 2008 uit mijn studentenkamer gezet na een
feest. Dat was een ramp. Maar vanuit de straat vond ik om de hoek via
een leerling een mooi pand en daar begon ik de Guitar Academy. Dit
verhaal mocht ik drie jaar later op RTL-5 navertellen. Als ik niet
uit mijn kamer was gezet, zat ik waarschijnlijk nog steeds op de hoek
van mijn bed les te geven.
The
72 Club
Ik
noemde het vorige maand al: je moet niet alles weggeven. Een goede
verhalenverteller creëert continu spanning doordat je informatie
mist. Wat zal er nu weer gebeuren? Dit heet een zogenaamde gap
of knowledge. Een
mysterie houdt het publiek vast. Bij de jazzlegende Miles Davis hoor
je dit ook heel mooi terug. Deze man vertelde een verhaal, niet met
zijn muzieknoten, maar met de ruimte ertussen. Daar waar hij niet
speelde creëerde hij een spanning van onvoorspelbaarheid.
Je kunt
zelf ook een mysterie in je eigen muziek creëren door onverwachts te
zijn. De regel hier is: doe iets anders dan je normaal doet. Wees
anders dan de mensen verwachten. De conclusie is dat je helemaal niet
jong hoeft te sterven. Het wordt maar eens tijd voor een wikipedia
pagina over de 72 Club!