Storytelling (Column Musicmaker)

Storytelling (Column Musicmaker 2014)

TEKST: WIM DEN HERDER

Als je succesvol wilt worden als muzikant, zul je iedere dag hard moeten studeren, bandleden moeten bellen, tours organiseren, je eigen stijl ontwikkelen enzovoorts. Maar heb je er weleens bij stil gestaan dat het ook allemaal kan beginnen met een goed verhaal?

The 27 Club

Ik zat weer eens op Wikipedia en ik las over de 'the 27 club': Jimi Hendrix, Jim Morrison, Kurt Cobain, Amy Winehouse, Brian Jones. Wat een namen, dacht ik. Iedere muzikant viert toch met een beetje pijn in zijn hart zijn 28e verjaardag. Je hoort er op dat moment echt niet meer bij. Zelf had ik het ook toen ik 28 jaar werd. Eigenlijk best bizar. Wat is er nou zo mooi aan om jong te sterven, aan een of andere nutteloze overdosis? Waarom spreekt zoiets tragisch toch tot onze verbeelding?
Om een goed antwoord te krijgen op deze vraag, moeten we gaan kijken naar de kracht van storytelling. The 27 Club vertelt gewoon een heel goed verhaal.

Only the good die young

The 27 Club vertelt het verhaal van de kunstenaar. Pas na zijn dood kan een mens verheven worden tot kunstenaar. Er zijn maar weinig straten vernoemd naar nog levende mensen. Toots Thielemans vormt hierop een uitzondering. De dood en iemands definitieve einde zijn vaak het begin van erkenning. Iemands dood laat mensen hevig hunkerend achter naar meer. Er heerst ineens schaarste. De artiesten uit de 27 Club stierven allemaal veel te jong. Ze hadden maar enkele jaren muziek gemaakt en toen hield het al op.

I'm not a perfect person

Bij de talent shows zie je weleens een meisje dat haar handicap heeft overwonnen. Als je ergens een zwakte hebt, waarom zou je dat niet tot je kracht maken? Niemand is perfect. Je herkent de drummer aan zijn afwijkingen. Door die afwijkingen klinkt hij juist beter en levendiger dan een drumcomputer. Denk na over situaties die heel moeilijk of belangrijk voor je geweest zijn. Kunst ontstaat in een crisis. Dan komt pas los wat je werkelijk voelt en waar je voor staat. Zelf werd ik in 2008 uit mijn studentenkamer gezet na een feest. Dat was een ramp. Maar vanuit de straat vond ik om de hoek via een leerling een mooi pand en daar begon ik de Guitar Academy. Dit verhaal mocht ik drie jaar later op RTL-5 navertellen. Als ik niet uit mijn kamer was gezet, zat ik waarschijnlijk nog steeds op de hoek van mijn bed les te geven.

The 72 Club

Ik noemde het vorige maand al: je moet niet alles weggeven. Een goede verhalenverteller creëert continu spanning doordat je informatie mist. Wat zal er nu weer gebeuren? Dit heet een zogenaamde gap of knowledge. Een mysterie houdt het publiek vast. Bij de jazzlegende Miles Davis hoor je dit ook heel mooi terug. Deze man vertelde een verhaal, niet met zijn muzieknoten, maar met de ruimte ertussen. Daar waar hij niet speelde creëerde hij een spanning van onvoorspelbaarheid. 
Je kunt zelf ook een mysterie in je eigen muziek creëren door onverwachts te zijn. De regel hier is: doe iets anders dan je normaal doet. Wees anders dan de mensen verwachten. De conclusie is dat je helemaal niet jong hoeft te sterven. Het wordt maar eens tijd voor een wikipedia pagina over de 72 Club!