Hoe herken je groot talent?

Hoe herken je groot talent?

Toen ie nog maar zestien jaar was belde Douwe Bob aan bij mijn studentenkamertje. Hij leerde de blues en More than Words. Uiteindelijk was hij maar een half jaar op les. Een jaar later in 2009 belde een andere jongeman Dotan bij me aan met een paar gitaarvragen. Ik had op dat moment geen idee dat ze allebei een paar jaar later enorm zouden doorbreken. Hoe had ik deze grote talenten over het hoofd kunnen zien? 

Dotan is een knappe vent en hij klonk toen al erg gedreven, maar toch... er zijn er zoveel die ervoor willen gaan. Allebei hadden ze talent en ze pakten het snel op, maar het waren geen gitaarvirtuozen. Het enige wat echt opviel is dat ze eigenwijs waren en dat ze snel weer weg waren. Ik denk ironisch genoeg wel dat dat een teken is: talenten luisteren niet naar hun docent. De grote artiesten komen niet van school. Kijk maar eens naar de gitaarwereld: Harry Sacksioni werd geweigerd op het conservatorium omdat zijn rechterhand niet aan de 'norm' voldeed en Jan Akkerman werd overal weggestuurd. Stochelo Rosenberg leerde zichzelf alles aan. Deze artiesten lezen geen noten. Ze ráken noten. Ze maken echte muziek.

Muziek leer je in het echte leven. Als je op een podium een fout maakt, dan blijft die fout tien keer zolang hangen. Je leert veel sneller omdat alles ertoe doet. Als je thuis op je zolderkamer zit, dan is een foutje helemaal niet zo erg. En daarom blijf je die fout herhalen. De meesten zijn thuis relaxed en op het podium gespannen. Maar draai het eens om: verplicht jezelf om thuis absoluut geen fouten te maken, maar op het podium juist wel. Thuis een perfectionist, op het podium een boeddhist. Bereid je perfect voor en laat dan alles los. Zo studeerde Charlie Parker ook, en ik denk dat het geldt voor alle grote jongens. 

Volg je momenteel zelf muziekles? Dan loop je dus een artiestenrisico! Het risico dat je de verantwoordelijkheid niet meer neemt voor je muziek. Veel studenten zeggen: 'ik moet dit doen van mijn docent'. Het voelt voor hen als een opluchting om te ontsnappen aan de verantwoordelijkheid, maar het is het domste wat je kunt doen. De muziek, dat ben jij. Jij hebt ooit die docent zelf ingeschakeld om je te ontwikkelen, maar nu volg je blindelings een autoriteit. Zodra we de les ingaan daalt ons IQ met 50 punten en bespiegelt ons HQ onderdanig die van de docent (test je HQ op guitaracademy.nl). We zeggen niet meer wat wij echt mooi vinden. We zijn bang dat we niet geoefend hebben (en dat hebben we ook nooit). Maar echt.. doe dit niet! Dit is dodelijk voor je ontwikkeling. Muziek moet van binnenuit komen. Wees net zo eigenwijs als Dotan en Douwe Bob. Neem 100% verantwoordelijkheid voor jouw muziek. Trek je niets aan van wat anderen zeggen. Ergens van binnen weet je altijd precies wat je wil. Volg die stem in je hart en loop weg zodra iemand zegt 'hoe het hoort'. Wees een artiest en hopelijk zal ik je dan wél herkennen als je bij me aanbelt.